Vundaag will ik jo wedder en ne’t Stück, wat ik för den Plausus Theaterverlag översett heff, vörstellen. Dat Stück heet „Navers“. Erika Elisa Karg hett dat schreven.

Rentner Benno leevt op’n Land. In sein Schuppen maakt he mit grote Freid tweies Speeltüüch wedder ganz. Sien Broderdeern Agnes geiht maakt em den Huusholt und kümmert sik ok sünst üm em.  Und se hölpt ok, wo’t man geiht bi den Naver Oskar in sien Pension. Dor dükert opmal Karin, de Dochter vun en groten Speeltüüchhersteller op. Se hölpt Benno, de Warksteed vun’n Schuppen na de Wahnstuuv to rümen. Dorbi warrt düchtig wat drunke. Karin slöppt in’t Bett vun Benno, de övernacht op en Bank vör sien Huus und kriggt dormit de Ankunft vun sien ballstürige Süster Sofie gor nich mit. Sofie freit sik nu afslut nich över de Tostänn in’t Huus vun ehr Broder und mischt sik in allens ins. Man Frünnen maakt se sik dormit ok nich.

Theatergruppen de dat Stück spelen wüllt, bruukt veer Mannslüüd und veer Fruunslüüd.